Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Σε μία εκκλησία του Γαλατά την Μεγάλη Σαρακοστή του 1954

Μία πραγματική ιστορία με κρυπτοχριστιανούς της Πόλης

Σέ μία Ἐκκλησία τοῦ Γαλατά στήν Πόλη, ὅπου συχνάζουν οἱ ναυτικοί καί ταξιδιῶται ν’ ἀνάψουν τό κεράκι τους γιά τούς δικούς τους καί τό καλό ταξείδι πρός τίς φουρτουνιασμένες θάλασσες τοῦ Πόντου. Ἐκεῖ τή Μεγάλη Σαρακοστή τοῦ 1954 πῆγε νά λειτουργήση καί νά ξομολογήση τούς Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός*, γιά πρώτη φορά ἐπισκεπτόμενος τήν Πόλη.

Ὁ τακτικός ἐφημέριος, ἐξυπηρετῶν καί ἄλλην Ἐκκλησίαν εἰς γειτονικόν Ἁγίασμα, ἀφοῦ τόν κατετόπισε εἰς τά τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, τοῦ ἔδωσε καί μερικές δεκάδες ὀνομάτων «ζώντων καί τεθνεώτων», τόν ὠδήγησε εἰς συνεχόμενον σκοτεινόν Παρεκκλήσιον, καί ἀφοῦ τοῦ ἔδειξε μικρᾶν κλίμακα ἀνερχομένην ἑλικοειδῶς τά κατηχούμενα τοῦ Ναοῦ, τοῦ εἶπεν ἐμπιστευτικῶς, ὅτι τόν περιμένουν ἐπάνω καμμιά δεκαριά ἄνθρωποι γιά νά ἐξομολογηθοῦν καί εἶναι ἀνάγκη ν’ ἀνεβῆ νά τούς ἐξομολογήση καί μεταλάβουν εἴτα εἰς τήν Λειτουργίαν, διότι ἐπείγονται νά φύγουν τό βράδυ μέ τό πλοῖον τῆς γραμμῆς, εἶναι ξένοι ἀπό μακρυά. Ἀνέβαινε ὁ Γέρων συλλογιζόμενος τό δύσκολον ζήτημα τῆς συνεννοήσεως μετ’ αὐτῶν, ἐφ’ ὅσον ἤσαν ξένοι ἀπό μακρυά΄ αὐτός δέ πλήν τῆς Ἑλληνικῆς δέν ἐγνώριζεν ἄλλην γλώσσαν.

Ζηλεύω τους Γερμανούς; Όχι ακριβώς...

enet.gr
Πρώτα από όλα τους θεωρώ λίγο μίζερους. Αγχωμένους. Τρώγονται από την ίδια την αλαζονεία τους. Δεν έχουν ωραίο κλίμα, αν και ανησυχώ ότι μπορεί και να θέλουν το αυθαίρετο καλυβάκι μου στα βραχάκια... Με τα χταπόδια και το ούζο στα 100 μέτρα...

Τα παιδιά της γωνίας

Να χαίρεσαι που δεν σε λογαριάζουν γιατί αν κατάφερες αυτό, τότε έχεις κερδίσει τον μισό πόλεμο ενάντια στα ξένα και εντόπια καθίκια. Αν κατάφερες να κρατήσεις τις υπομονές σου μετατρέποντας τες σε λογική, τότε να είσαι σίγουρος ότι αρχίζεις από μονάδα να γίνεσαι ο επικίνδυνος άνθρωπος της γωνίας. Αυτός που και σε ειρηνικές αλλά και εμπόλεμες καταστάσεις έδινε την μια τον ιδρώτα του και την άλλη το αίμα του, κι όταν ολοκλήρωνε αυτό που το κοινωνικό και ανθρωπιστικό καθήκον τού όριζε, αποτραβιόταν και πάλι στη γνωστή γωνία.

Η Ελλάς του Κώστα Σημίτη

Οι φωτογραφίες που κοσμούν τη σελίδα είναι η ακριβέστερη δυνατή περιγραφή του ευρωπαϊκού οράματος που έβλεπε ο Κώστας Σημίτης όταν ο Θόδωρος Τσουκάτος και ο Τάσος Μαντέλης μασούσαν τη μάντιδα δάφνη της Siemens. Η «ισχυρή Ελλάδα» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας Ευρώπης που δεν ασχολείται -πλην Γερμανίας και άλλων τσατσομασκοφόρων κολαούζων- με την πρωτογενή παραγωγή, αλλά με τις... υπηρεσίες. Και τα άκουγες εσύ όλα τούτα τα φύκια και αναρωτιόσουν: «Μα καλά, αν δεν παράγουμε τίποτα, με τι σόι υπηρεσίες θα ασχολούμεθα; Θα γίνουμε δικηγόροι ο ένας του άλλου; Θα πουλάμε ασφάλειες ο ένας στον άλλον; Πόσα γκαρσόνια χωρούν σε μια πόλη; Υπηρεσίες; Ποιες υπηρεσίες;» Εμ, βρε αφελή, τις μυστικές υπηρεσίες εννοούσαν και δεν το είχες πάρει χαμπάρι. Από εκείνες τις καλές, τις μερακλίδικες, τις ενημερωμένες, που ξέρουν να φυτεύουν τους ανθρώπους τους ένθεν κακείθεν και την κρίσιμη ώρα τούς ενεργοποιούν για να σου κάνουν τη χώρα θερινή. Η Ευρώπη των «υπηρεσιών» είναι η ήπειρος των πρακτόρων που έχουν τα άπλυτα των εισπρακτόρων καλά φυλαγμένα και τους τα κουνάνε κατά πρόσωπο όταν παραστεί ανάγκη.

Μόνο ο διάβολος θα σχεδιάζε αυτό το ευρώ.

Μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να ρυθμίσει τόσο έντεχνα το ενιαίο νόμισμα (ευρώ) άσχετων μεταξύ των κρατών, ώστε να εξασφαλίζεται η κυριαρχία ενός κράτους (Γερμανία) χωρίς να μπορούν τώρα πλέον τα υπόλοιπα να αντιδράσουν.

Τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης και ειδικά του Νότου έχουν πιαστεί στο αγκίστρι και όσο σπαρταράνε τόσο πιο πολύ τραυματίζονται και αγκιστρώνονται. Το αγκίστρι έχει δύο σκέλη, αφενός το υπερβολικό δημόσιο χρέος των κρατών και αφετέρου τη χρηματοπιστωτική φούσκα των τραπεζών τους. Η κυριαρχία της Γερμανίας εδώ είναι απόλυτη. Το ένα σκέλος το ελέγχει μέσω του δανεισμού από τον μηχανισμό της τρόϊκας και κυρίως μέσω των μνημονίων που υποχρεώνει τα κράτη να υπογράφουν και το άλλο, αυτό της φούσκας των τραπεζών, το ελέγχει μέσω της ρευστότητας από την ΕΚΤ, την οποία επίσης ελέγχει. Ανά πάσα στιγμή δηλαδή μπορεί να «σκάσει» οποιοδήποτε εθνικό τραπεζικό σύστημα θέλει, εκβιάζοντας το αντίστοιχο κράτος. Όλοι είδαμε τι έκανε στην Κύπρο. Η ΕΚΤ έχει θεσμοθετηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην έχει την αποκλειστική ευθύνη του συνόλου του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, κάτι που θα απάλλασσε τα κράτη και τους φορολογούμενους από αυτόν το βραχνά, αλλά να είναι ένας κερδοσκοπικός οργανισμός σε βάρος κρατών και τραπεζών, χωρίς καμία ευθύνη, πλην αυτής της παροχής ρευστότητας κάτω από προϋποθέσεις που κάνουν εύκολη την επέμβαση της Γερμανίας.