Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Συλλαλητήριο εργατοπατέρων: Η ληξιαρχική πράξη θανάτου…

Εδώ και πολλές δεκαετίες τώρα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (οι εργατοπατέρες του κράτους) δολοφονούν ανελέητα το συνδικαλιστικό κίνημα…
Σ’ αυτό συνέβαλαν και οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της «αριστεράς». Από κοινού κατέστρεψαν κάθε αγωνιστικό συνδικαλιστικό ιμάντα, τα Συνδικάτα:
Τις επαγγελματικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, δηλαδή το πρώτο έμβρυο της πάλης τους…

Υπονόμευσαν και κατέστρεψαν τα Συνδικάτα με πολλαπλά θανατηφόρα κτυπήματα.

Η ρωποπερπερήθρα*!

Πςςςςς, εεεεε! Παράτησε ό,τι κάνεις και κοίτα στα ιντερνέτια να δεις πού παίζει κάνα έργο με τον πρύτανη. Αθήνα όμως, όχι τίποτις Παρίσια!

Φίλε αναγνώστη! Φιλτάτη αναγνώστρια! Ισως, ενδέχεται, υπάρχει μια τοσοδούλα πιθανότητα, που αποκλείεται δηλαδή, αλλά λέμε τώρα, να μία στο δισεκατομμύριο, να μην ξέρεις ένα εκ των δύο βασικότατων συστατικών του παρόντος πονήματος. Πρώτον και καλύτερον, τον πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη. Αν δεν τον ξέρεις πρυτανεύοντα, μη στενοχωριέσαι. Ολο και σε κάνα δελτίο θα τον τρακάρεις να αγωνίζεται να θέσει υποψηφιότητα για το έπαθλο (αν υπάρχει θεσμοθετημένο) Χρυσό Θεατρικό Βατόμουρο 2013. Είναι έκπαλαι γνωστό ότι εκτός από πρύτανης διατελεί και αναβάτης (για να μην πούμε και ηνίοχος) του άρματος του Θέσπιδος. Ηθοποιός! Φως! Lights, camera, action! Φώτα, κάμερα, πάμε! Αν και ασχολείται με διονυσιακή μανία με την υποκριτική, δεν έχει κατορθώσει ακόμα να καταστεί εφάμιλλος, σε ερμηνευτική δεινότητα, ενός Μάρκου Λεζέ, ενός Κώστα Τσάκωνα ή ενός Γιάννη Βούρου (της εποχής της σειράς «Τα λιονταράκια»), αλλά το παλεύει. Σε κάθε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ένεκα της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, τον απολαμβάνουμε σε κάποιον ρόλο και με χαρά διαπιστώνουμε ραγδαία βελτίωση. Οταν θα έχουν χαθεί καμιά διακοσαριά εξάμηνα σπουδών, θα έχει γίνει Μπράντο ο άνθρωπος!

Δείτε κι αυτό...!!! Εσείς πόσα πληρώσατε για τον λογαριασμό σας στο Φέισμπουκ?