Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Ντόπιο πράμα, σάπιο δράμα

Αγαπητέ Φρειδερίκε Νίτσε. Οπως (ίσως) θα έλεγες και εσύ, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι το αίτιο της κρίσης αλλά η ύστατη συνέπειά της

Ακούγοντας δημηγορίες του βαρύγδουπου Mega-ρίτη ηγέτη του Ποταμιού, ο νους αναπόφευκτα ταξιδεύει στη δύση της πνευματικής διαύγειας του Γερμανού φιλοσόφου Νίτσε - τότε που γινόταν κουκουρούκου. Είναι κρίμα που δεν ζει να σχολιάσει λίγο τον Σταύρακα - αν άντεχαν τα λογικά του να ακούει τέτοιες ανακόντες, δράκοντες, σαμιαμίδια και δεντρογαλιές που βγάζει ο στόμας του πρώην εστιάτορα.

Προσδοκίες

Παριστάναμε ότι "τα καταφέραμε"
Και η Τρόϊκα παρίστανε ότι "τα καταφέραμε"
Μέχρι που μερικοί το πίστεψαν κιόλας...
Και μάς θύμισαν την πραγματικότητα...

(διασκευή από τον a. thymosophus)

Καλή είναι η Θεωρία των Προσδοκιών, αλλά η πραγματικότητα είναι απλή και αδυσώπητη, από τουλάχιστον τον Μάρτιο του 2000. Φτιάξαμε (με λίγο λάδωμα από τους σημερινούς πιστωτές μας και με την εγκληματική συνδρομή της δήθεν Τράπεζας της δήθεν Ελλάδος) μια φούσκα. Η φούσκα χρηματοδοτήθηκε από εύκολα δανεικά σε σκληρό νόμισμα και καταναλώθηκε σε μη παραγωγικές καραμέλες και μηχανισμούς δέσμευσης σε ανελαστικές πληρωμές. Τα δάνεια έγιναν ενυπόθηκα, ελέω ΓΑΠ, το 2010. Δεν είναι η πρώτη φορά που την πατάμε σαν αγράμματα λαμόγια (που δυστυχώς είμαστε, ελέω Μέγκα Τσάνελ, Σκάϊ και λοιπών παπαγάλων). Τις προηγούμενες φορές την γλυτώσαμε από Παγκόσμιους Πολέμους. Η Γερμανία υπάρχει σήμερα μόνο επειδή της διαγράφηκαν τα χρέη μετά τον Β' Παγκόσμιο (να' ναι καλά οι Ρώσοι, όπως να 'ναι καλά οι Μπολσεβίκοι του 1917 που την γλύτωσαν και στον Α' ΠΠ). Φυσικά και είναι αισχρά δυσάρεστοι οι Π.Π., η γεωγραφία δεν έχει αλλάξει, και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επιμένει. Θα μου πείτε ότι πριν την "Αγία" ήταν σκέτα η "Ρωμαϊκή".

Γι' αυτόν που ζητεί λογικές αποδείξεις

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Γι' αυτόν που ζητεί λογικές αποδείξεις προσπαθώ να αποδείξω με λογικά επιχειρήματα, ότι αυτός που δεν πιστεύει στη ζωή μετά το θάνατο, δεν πιστεύει ούτε στην ειλικρινή επικοινωνία με τους άλλους ούτε στην αγάπη και κατ΄ επέκταση δεν πιστεύει ούτε ελπίζει στη σωτηρία του.

Ο δυτικός κόσμος, όπως δέχεται ο ίδιος, δεν πιστεύει στην ειλικρινή επικοινωνία με τους άλλους. Θεωρεί την επικοινωνία τυπική, ουσιαστικά ψευδή και την αγάπη ανέφικτη.

Ο δυτικός κόσμος δεν πιστεύει στην ζωή μετά το θάνατο παρόλο που μπορεί να νομίζει ότι πιστεύει. Αυτό συνάγεται απ΄ το εξής: Αυτός που δεν πιστεύει στη ζωή μετά το θάνατο, όπως είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν έχει το χάρισμα να βλέπει τη δόξα του Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, γι' αυτό και δεν πιστεύει στα λόγια Του, για τη ζωή μετά το θάνατο.