Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ανάμεσα στην πραξικοπηματική …απόγνωση της κυβέρνησης και τη «νέα συναίνεση»

Είναι γνωστό (το έχουμε αναλύσει πολλές φορές) ότι η πραξικοπηματική αυθάδεια αυτής της κυβερνητικής συμμορίας δεν έχει όρια και αναστολές. Το ιστορικό της είναι μια αλυσίδα πραξικοπημάτων: Συνταγματικών, κοινοβουλευτικών, έκτακτων αναγκών, νομοθετικών διαταγμάτων κ.λπ…
Γνωστό και υπερτονισμένο είναι επίσης ότι θα επιχειρήσει, με νύχια και με δόντια, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ, να παραμείνει στην εξουσία, αποφεύγοντας, πάση θυσία, τις κάλπες…

Το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ κυλάει στο αίμα αυτής της κυβέρνησης: Κυβέρνηση των μαφιών του χρήματος («αγορές») και του 4ου Ράιχ…

Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους...

Το ΣτΕ έκρινε ότι είναι συνταγματικό το τέλος επιτηδεύματος, ένας φόρος επί ιδιότητας και όχι επί εισοδήματος, τον οποίο πληρώνει κάποιος για να του επιτραπεί να εργαστεί, ακόμα κι αν έχει μηδενικό εισόδημα! Αυτός ο φόρος δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας που επικαλείται η απόφαση για τους ένστολους; Εγώ δε βλέπω κανέναν ένστολο να πληρώνει φόρο για να του επιτρέψουν να εργαστεί. Αφού είναι συνταγματικό το τέλος επιτηδεύματος, γιατί να μην το πληρώνουν και οι ένστολοι και οι δικαστικοί και όλοι οι άλλοι;

Γιατί αγρίεψαν τα παιδιά μας;…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

«Στην ένταξη των νέων στο παρελθόν έγκειται η πιο ουσιώδης λειτουργία της εκπαίδευσης»

Χ. Άρεντ

«Αφαιρέστε το φίλτρο και πλύνετέ το στο χέρι. Το εσωτερικό της κανάτας πρέπει να καθαρίζεται με μία μαλακή βούρτσα και να ξεπλένεται με ζεστό νερό. Ξεβγάλτε το καπάκι, βάζοντάς το κάτω από τη βρύση. Καθαρίζετε την εξωτερική επιφάνεια της καφετιέρας με υγρό πανί». (Βιβλίο Γλώσσας Στ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 43).

Η ουρά θυμάται και τιμωρεί

Ο Δαρείος, πέρα από ψωνάρα και μεγαλοπιασμένος, ήταν και ολίγον τι αφηρημένος. Επειδή δεν ήθελε να λησμονήσει την έχθρα του με τους Αθηναίους είχε διατάξει να του τη θυμίζει κάθε βράδυ κάποιος από τους αναρίθμητους δούλους του, με τη φράση «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!». Πού να τους ξεχάσει ο δαρμένος και καμένος αυτοκράτωρ... Αφού οι Αθηναίοι είχαν δοκιμάσει το 499 π.Χ. να τον ταρακουνήσουν κατά το δυνατόν από τον θρόνο του, ενισχύοντας με στόλο 20 πλοίων τους εξεγερμένους Ελληνες της Μικράς Ασίας που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Περσών. Η επανάσταση των Ελλήνων κατεστάλη, αλλά η έχθρα με το κλεινόν άστυ της πατρίδος μας διήρκεσε χρόνια πολλά. Ο κυρ Δαρείος χρειάστηκε περίπου μια δεκαετία για να σπάσει τα μούτρα του στον Μαραθώνα. Το πάθημα δεν έγινε μάθημα για το αυτοκρατορικό σόι και ο κανακάρης του ο Ξέρξης, που δεν ξέχασε κι αυτός την κασκαρίκα που μόνταραν οι Αθηναίοι, αποπειράθηκε κι εκείνος με τη σειρά του να δέσει την πόλη της Παλλάδος Αθηνάς στο άρμα της αυτοκρατορίας. Μέχρι τη Σαλαμίνα, οι δικοί του δεν ήξεραν κολύμπι. Εμαθαν εκεί...

Οι ...θρησκόληπτοι και οι κεραυνοί


Όταν βαριέμαι να γράψω, το αντίδοτο είναι το σχόλιο κάποιου οικωλόγου (ή ΑΠΕτεώνα) για να με βγάλει από την βαρεμάρα μου...