Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Η λίρα

Ράψαμε το στόμα μας με κλωστή ατσαλένια φτιαγμένη από το νήμα της υπομονής. Εμείς πλέον, δεν μιλάμε. Κουβέντες κάνουμε με τον εαυτό μας. Κανακεύουμε την “απραξία” μας και “δειλιάζουμε” γιατί πολύ απλά δεν έχουμε έναν λόγο να είμαστε θαρραλέοι.

Γνωρίζουμε ότι τα σύμβολα θα γίνουν εκμεταλλεύσιμα για εξουσιολάγνους και παραδόπιστους ηγέτες που θα μάς σύρουν και πάλι σε μια κατάσταση που ραμμένο το στόμα δεν θα έχουμε, αλλά θα έχουμε ραμμένο το μυαλό με ατσαλόσυρμα μεγάλης αντοχής. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι όλοι τους είναι ίδιοι, είτε κόκκινοι, είτε γαλάζιοι, είτε ροζ, είτε πράσινοι, είτε δημοκράτες ακομμάτιστοι. Όποιον αγώνα και να κάνουμε δεν θα αλλάξουμε τίποτε, παρά μόνο με το τηλεκοντρόλ της μεταδημοκρατίας θα αλλάζουμε τα πρόσωπα όταν η πλήξη μας γίνεται προσωπικά θανατηφόρα. Έγινε το σύστημα πασαρέλα και εμείς απλά ψηφίζουμε την πολιτική πουτάνα που θα είναι πιο σκερτσόζα στα σαδιστικά κόλπα που θα κάνει στα χαμένα όνειρά μας.