Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Η αγάπη καλύπτει όλα τα σφάλματα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην κινηματογραφική ταινία του Ρομπέρτου Μπενίνι, Η τίγρης και το χιόνι, ο ήρωας, τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο Μπενίνι, αγαπάει μια γυναίκα την οποία εξιδανικεύει σε τέτοιο βαθμό, ώστε νιώθει ζωντανή την παρουσία της να τον συνοδεύει παντού. Τα αισθήματά της είναι και δικά του αισθήματα, που τους ενώνουν σαν να είναι ένας άνθρωπος, με τις χαρές και τις λύπες του. Ίσως αυτό να είναι αλήθεια και να συμβαίνει στην πραγματικότητα, όπως είναι διαπιστωμένο ότι συμβαίνει στους διδύμους, να νιώθουν ακόμα και τον σωματικό πόνο ο ένας του άλλου.

Η Γραφή λέει, αγαπάτε τις γυναίκες σας. Άραγε χωρίς όρια; Η Γραφή θέτει το όριο της αγάπης του Θεού. Με το προβάδισμα της αγάπης του Θεού, ναι μεν να αγαπάμε χωρίς όρια, αλλά όχι με την αγάπη που ταιριάζει μόνο στο Θεό, γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα.

Έλληνας ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Έλληνας πεθαίνεις!

«Έλληνας». Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο.

Όποιος το(ν) λαμβάνει, τίθεται δίπλα στον Λεωνίδα και στον Παπαφλέσσα.

Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία.

Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού.

Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας».